Boekrecensie

Zelden ben ik zo geraakt door een boek als bij het lezen van Altijd Vandaag van Wim Diepeveen. Met het omslaan van de pagina’s sloop een soort heimwee in mij. Naar het op weg zijn en afstand nemen. Naar het dichter en lichter bij mezelf zijn. Ik herken de pelgrim onderweg, het zoeken, het doen […]

Thijs Evers wandelt in 2022 van zijn huis in Heemstede naar Santiago. Een tocht die hij best goed had voorbereid. Waar hij geen rekening mee houdt is wat de thuiskomst met hem doet. Een ‘camino’ die hij zwaarder vind dan de echte camino. Zijn Lange weg naar huis. Eerlijk en openhartig doet Thijs verslag van

Jac. P. Thijsse, bekend vanwege zijn Verkade-albums waarin hij zijn kijk op de natuur etaleerde, hield ook dagboeken bij van zijn wandelingen. Op een niet alledaagse manier worden wandeldagen beschreven. Dat levert een hele andere kijk op verslaglegging van een tocht. Een kijk die ook op pelgrimstochten van toepassing kan zijn. In de dagboeken lezen

‘Ieder zijn eigen camino’ is het adagium waarmee menig verschil van inzicht tussen pelgrims kan worden platgeslagen. Deze ‘eigen camino’ is precies waar dit boek over gaat. Dertien interviews met dertien verschillende mensen die allemaal op hun eigen en unieke manier het pelgrimeren beleven. De titel ‘Moderne pelgrims’ doet vermoeden dat het nieuw denken is,

‘Lopen, wandelen, pelgrimeren, een ommetje of rondje lopen is zoals een kok die in de ochtend naar de kruidentuin gaat om er verse kruiden te halen voor de maaltijd van de dag. Het is ingrediënten verzamelen voor verhalen. Verhalen om van te leven.’ Deze essentie van het pelgrimeren wordt beschreven in een brief van Marinus

‘Als jij en vele anderen in al hun haast de straat herleiden tot een louter functionele ruimte om zich te verplaatsen, weten vooral de kinderen dit te verijdelen. Tussen school en thuis toveren ze de straat om tot een ideale plek om te spelen.’ Een passage in het boek beschrijft hoe kinderen de straat zien